woensdag 18 december 2013

Persoonlijk contact met honderden experts. Hoe werkt dat?

Het voelt altijd een beetje gek om als mens te praten met een organisatie. Je wilt praten met echte mensen: de receptioniste, de garagehouder of de belastingadviseur. En niet met een met een bandje, een voorkeuze-menu, of een site. Dat geldt ook voor de klanten van onderzoeksinstituten. Zij willen gebruikmaken van de kennis van honderden experts, maar het is ondoenlijk om die allemaal persoonlijk te volgen.

 

1 Account = honderden experts

Mensen die geinteresseerd zijn in een bepaald onderwerp kunnen via één organisatie-account honderden experts volgen. Via dat account worden de highlights uit het onderzoek gedeeld, maar ook vacatures gemeld en aankondigingen gedaan voor bijenkomsten en radio/tv-optredens. De volgers kunnen ervan verzekerd zijn dat ze niet overspoeld worden door updates, terwijl ze wèl de belangrijkste informatie meekrijgen van dat moment.

Van mens-tot-mens is toch belangrijk?

Persoonlijke communicatie begint natuurlijk al met de berichtgeving zelf. Kies er bewust voor om niet te spreken van “Onderzoek uitgevoerd op de Noordpool”, maar wel van “Onderzoekers op expeditie op de Noordpool”.
Niet: “Vroege Vogels TV: Onderzoek paling met akoestische beelden”, maar wel “Vroege Vogels TV: Erwin Winter volgt paling met akoestische beelden”. Het lijkt een nuance, maar het voelt heel anders.

Twitter: tweet & retweet

Op twitter kun je met een organisatie-account niet alleen nieuws plaatsen, maar ook berichten van onderzoekers doorsturen. Niet alleen worden volgers dan op de hoogte gebracht van nieuwe ontwikkelingen, maar ze zien direct welk gezicht erachter zit, en wie voor hun onderwerp aan het werk is in binnen- en buitenland.
Vragen van twitteraars die gesteld worden aan het organisatie-account, worden doorgestuurd naar de desbetreffende expert. Die reageert vanuit de eigen persoonlijke account, of met een quote via de organisatie-account. Persoonlijk dus.
 

Facebook

Op facebook kun je in het toelichtende tekstje bij de link naar het bericht, nòg beter ingaan op de personen die het onderzoek hebben gedaan. Je hebt daar minder last van het beperkte aantal tekens en het begin van het intro van het bericht ook al getoond.
Laat bij concrete vragen of suggesties het liefst de onderzoeker reageren. Mocht die niet op facebook zitten/willen, antwoord dan namens het instituut, maar vermeld dat het antwoord van de onderzoeker komt.

Hoe werkt dat in de praktijk?

Het blijkt dat de meeste conversaties plaatsvinden op twitter, tussen volgers en onderzoekers. Van mens-tot-mens dus. Soms ontstaan er contacten die ook echt nieuwe samenwerkingen opleveren. Zo kreeg een onderzoeker laatst een uitnodiging van een ambassade om te komen praten over nieuw onderzoek, naar aanleiding van een gesprek op twitter.
"I’m happy that we were able to get in touch thanks to social media." - Ambassade-medewerker in Den Haag

Op facebook wordt vaker geliked en gedeeld, dan concreet vragen gesteld. Misschien is de drempel daar wel wat hoger, omdat de vraag voor iedereen zichtbaar is/blijft.

Wat we wel vaak zien is dat er reacties komen van mensen die toch wel jaloers zijn op de onderzoekers als ze bij mooi weer op de Wadden waarnemingen doen, als ze in de tropen mogen duiken of als ze walvissen zien op hun reis naar de Zuidpool.

En dat is natuurlijk te begrijpen…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten